Dit is een gast artikel van Eef. Bezoek haar blog Eco-Eef en vind uit wat zij doet tegen (zwerf)afval. Deze week is ze net als meer dan 800 anderen bezig met de No-Impact-week. Laat je ideeën achter door een reactie te plaatsen.
Het duurzame dilemma
Low impact, no impact, ecologische voetafdruk, zero waste, cradle2cradle, circulaire economie, kringloop, fair fashion, upcycling…
Het begint iedere rechtgeaarde burger die zich op het duurzame pad wil begeven te duizelen bij zoveel groene, duurzame alternatieven. Waar en hoe te beginnen?
In mijn zoektocht op internet -die een verpletterende hoeveelheid informatie oplevert over duurzaamheid- stuit ik op het verhaal van Colin Beavan, de Amerikaanse No Impact Man. In één jaar tijd heeft hij het roer volledig omgegooid van een doorsnee American way of life tot een soort Spartaanse strijd tegen consumptie, vervuiling en verspilling. Zijn verhaal is tegelijk inspirerend en confronterend. Ben ik bereid 24 verdiepingen de trap te nemen ipv de lift? Ben ik bereid een bad (hetzelfde badwater!) te delen met mijn huisgenoten? Kan ik alle vleesproducten van het menu schrappen? Het geeft je te denken… En laat dat nu net de eerste cruciale stap zijn. Na-denken bij wat we doen, stil-staan bij ons (consumptie- en wegwerp-)gedrag. Alleen al het nadenken, het stilstaan, het overwegen van alternatieven laat de hele machinerie van gedachteloos, hersenloos, emotieloos happen, slikken, kopen, weggooien tot een knarsende stilstand komen. Wacht eens even (en dan hoor je in je eigen hoofd het kwartje langzaam vallen).
Mijn vriend en ik zijn vandaag gestart met ons engagement voor No Impact Week. Eén week bewust bezig zijn met onze noden, wensen, verlangens. Wat willen we nu echt? Een meer sobere doch rijkere levensstijl met meer aandacht voor elkaar en anderen, meer oog voor natuur, meer tijd in de buitenlucht. Ons eigen gedrag onder de microscoop. Word ik helemaal gek als ik niet aan iedere drang van mezelf kan toegeven of blijkt dat nog wel mee te vallen?
Onze eerste duurzame dag bracht alvast heel veel klaarheid. We hebben samen gepoetst (waarbij ik met groeiend schuldbesef de enorme berg poetsproducten overschouwde in de kast). We zijn samen verse groentjes en fruit gaan kopen (met allerlei duurzame dilemma’s in de winkel). We hebben samen gekookt zonder vlees. En we werden er zo happy van! Het leek wel het begin van een feestweek. Je hoofd gooit zich meteen enthousiast in de strijd om creatief aan de slag te gaan met wat er allemaal nog in de koelkast ligt. Mijn vriend te zien genieten van zijn laatste warme maal met kip, zijn laatste boterham met vlees. Het gaat niet om gedachteloos vanalles in je mond te proppen. Het gaat niet om gedachteloos voor elk miezerig stukje traject je auto te nemen. Het gaat niet om gedachteloos bergen troep te maken. Gedachteloos is achteloos. Genieten is bewust halt houden bij wat er in je en om je heen gebeurt.
Daar had ik eerlijk gezegd het meeste schrik voor. Dat eens je stilstaat en gaat nadenken de hele duurzame levensstijl als een stapel bakstenen op je hoofd komt neergedaald. Maar het omgekeerde blijkt... Het is een prettig soort bevrijding van ballast. Je geest klaart op en bruist van creatieve vondsten. Je gooit deuren en vensters open voor de broodnodige frisse lucht. Een bries van verandering. Een soort lente midden in de herfst. Wat kunnen we nog allemaal doen en bedenken? Duurzaam leven is ook van de nood een deugd maken. Een nood die eigenlijk niet bestaat want alles is te koop. Maar pas als je jezelf toelaat, stil te staan bij wat je nu ECHT nodig hebt, besef je dat je heus met minder kan. En dat dat minder juist uitnodigt om er op een creatieve manier het meeste uit te halen. Na een halve dag ben ik er eigenlijk al helemaal klaar mee. Met mijn oude levensstijl bedoel ik. Wie dicteert mij om al die prullen aan te schaffen? Word ik daar echt mooier en leuker van? Na een halve dag heb ik al door dat er maar één is die het juk van consumptie van zich af kan schudden en dat ben ikzelf.
Eén uitspraak van Colin Beavan heeft mij bijzonder geïnspireerd : “It is not about doing less harm. It is about doing more good. Less about limits. More about possibility (…) The amount by which I can do less harm is limited by the harm I do. The potential amount of good I can do, is limited only by my vision and imagination. It’s infinite”.
Duurzaam is geen synoniem van begrenzing en minderen maar juist de open poort naar een onbegrensde wereld van mogelijkheden, alternatieven en creatieve oplossingen en ideeën. Het spanningsveld (het dilemma) tussen alles bij het oude laten of veranderen en vernieuwen zorgt ervoor dat je voor keuzes geplaatst wordt. En met elke bewuste keuze heb je de mogelijkheid tot verandering zelf in de hand. Hoe leuk is dat?!
Opgeruimde groeten van een duurzaam (licht-) groentje,
Eef
Geen opmerkingen:
Een reactie posten